Wanneer ben je tevreden met het aantal bezoekers op je blog? Wanneer ben je tevreden met de foto’s die je maakt? En wanneer ben je nou echt gelukkig? Ik kan me voorstellen dat die vragen voor jou lastig te beantwoorden zijn. Daarom wil ik daar graag wat meer over vertellen.

Nooit genoeg

Het valt me steeds meer op dat mensen vaak niet tevreden zijn met wat ze doen, wie ze zijn en/of wat ze hebben. Dat merk ik ook bij mezelf, en bij sommige van jullie. We willen als maar meer en beter. Maar waarom? Kunnen we niet gewoon tevreden zijn met wat we hebben?

Nou vind ik het niet per se slecht als je streeft naar meer en beter. Je mag bijvoorbeeld best ontevreden zijn met je bezoekersaantallen en streven naar meer. Dat verlangen kan een enorme kracht en doorzettingsvermogen geven, en kan ervoor zorgen dat je je doelen bereikt. Dat is dus alleen maar goed! Maar ik heb wel één vraag voor je. Wanneer ben je dan wél tevreden?

Alles went

In juni 2013 verhuisde ik (samen met mijn vriend) van een kleine studentenkamer naar een zelfstandige woning. Deze woning was zeker 5 keer zo groot als mijn studentenkamer, en ik hoefde niks te delen. Het was mijn eigen plekje, ik had zeeën van ruimte en ik kon mijn geluk niet op. Twee jaar later had ik een hekel aan precies datzelfde huis.

Het is gek hoe iets wat je eerst heel erg blij maakte, al snel normaal wordt en uiteindelijk een gevoel van onvrede oproept. Ik denk dat iedereen dat wel herkent. Denk bijvoorbeeld aan die nieuwe telefoon die je mag uitzoeken als je telefoonabonnement afloopt. In het begin vind je het fantastisch, maar na een tijdje kan je niet wachten tot je weer een nieuwe mag uitzoeken.

Hoe mooi je spullen ook zijn, hoe fijn je huis ook is, hoeveel bezoekers je ook krijgt op je blog: alles went. En uiteindelijk wil je steeds meer en beter, omdat je de lat blijft verschuiven.

Hoe word je tevreden?

Laten we even teruggaan naar dat huis. In die drie jaar tijd dat ik in dat huis heb gewoond is er niks aan de situatie veranderd. Toch vond ik de ruimte, die eerst zo intens groot voelde, ineens veel te klein. Dat lag niet aan het huis, maar aan mij. Het huis wende en ik verschoof de lat.

Dat ik meer wilde is op zich niet zo’n probleem, maar ik merkte dat ik me er rot door ging voelen. En daar gaat het mis. Ik was niet meer tevreden met wat ik had en dat voelde onwijs vervelend. Daarnaast was het heel vermoeiend om altijd maar meer en beter te willen. In zo’n geval is er maar één oplossing: dankbaarheid.

We leven verdorie in een van de welvarendste landen ter wereld, en toch zijn heel veel mensen hier ontevreden. Zoals ik destijds. Met een fucking huis. Vergeleken mijn medestudenten had ik zeeën van ruimte. En buiten dat moest ik sowieso dankbaar zijn dat ik überhaupt een dak boven mijn hoofd had. Er zijn namelijk miljoenen mensen die daar een moord voor zouden plegen. Pas toen ik me dat realiseerde (en dat duurde even), werd ik dankbaar voor wat ik had en kwam langzaamaan die tevredenheid terug.

Is ontevredenheid dan slecht?

Zoals ik al zei is het niet per se slecht om niet tevreden te zijn. Het wordt pas slecht als je je er slecht van gaat voelen. Let me explain. Stel je hebt op dit moment 5.000 unieke bezoekers per maand, en je wilt er graag 10.000. Dan ben je blijkbaar niet tevreden met die 5.000 unieke bezoekers die je nu hebt, want je wilt meer. Dat is prima.

Maar.. wat voel je als je denkt aan die 5.000 unieke bezoekers die je nu hebt? Voel je je dankbaar? Of krijg je dat vervelende ‘niet-genoeg-gevoel’? In  dat laatste geval is ontevredenheid slecht. Waarom? Ten eerste omdat je je er rot door voelt natuurlijk. Ten tweede omdat ik denk dat je datzelfde gevoel ook hebt als je de 10.000 unieke bezoekers haalt. In het begin zal je ongetwijfeld blij zijn, maar waarschijnlijk wil je snel meer.

Dankbaarheid brengt je verder

Ik geloof dat je pas écht kunt groeien als je dankbaar bent. Dat is misschien een hele zweverige overtuiging (meer law of attraction aanhangers hier? :-)), maar dat is wat ik zelf ervaar. Zo ook met dat huis. Ik was bijvoorbeeld al een maanden op zoek naar een nieuwe woning, maar niks was geschikt of we werden uitgeloot. Pas toen ik me weer dankbaar voelde voor mijn oude huis vond ik (vrij snel) mijn huidige woning. Call me crazy, maar ik geloof dat het met elkaar te maken heeft.

Inmiddels woon ik een jaar in mijn nieuwe woning. Het is een plek waar ik me goed voel, en waarvan ik zeker weet dat ik er nog lang niet op uitgekeken ben. Natuurlijk zijn er wel dingen die beter kunnen. Een nieuwe keuken zou bijvoorbeeld welkom zijn, maar dat maakt me niet minder dankbaar voor mijn huidige keuken. Sinds ik veel meer zo ben gaan denken, en meer stilsta bij wat ik heb en dankbaar ben, merk ik echt verschil. Ik voel me beter, en ik merk dat er veel mooiere dingen op mijn pad komen. Dat gun ik jou ook.

Sorry voor het ietwat warrige artikel, maar ik wilde dit graag kwijt. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, en dat je anders aankijkt tegen (bijvoorbeeld) het krijgen van meer bezoekers. Sta eens vaker stil bij wat je hebt. Meer is niet altijd beter. Niet voor je blog, en niet voor jouw gevoel. 

Afbeelding: BigStock